از ۳۰ بهمن‌ماه که نخستین موارد ابتلا به کرونا در کشورمان شناسایی و البته منجر به فوت ۲ نفر در قم شد؛ این ویروس همه ابعاد زندگی ما را تحت الشعاع خود قرار داده است؛ موضوع فقط هم مختص به ایران نیست، بلکه اکنون بسیاری از کشورهای دنیا درگیر مبارزه با «کووید-۱۹» شده اند. اکنون نزدیک ۷۵ روز یعنی دو ماه و نیم از زندگی کردن ما با «کرونا» می گذرد و هر روز عوارض آن را به عینه در بخش های مختلف شاهد هستیم.

یکی از جدی ترین عوارض شیوع این ویروس تحت تاثیر قرار دادن کسب و کارهای مختلف و همچنین بیکار شدن جمعی از کارگران بخش های مختلف است که البته پیش بینی های قانونی در خصوص تحت پوشش قرار گرفتن آنها در قوانین تامین اجتماعی و دریافت بیمه بیکاری تا زمان اشتغال مجدد به کار شده است، اما از قرار معلوم سازمان عریض و طویل «تامین اجتماعی» قصدی برای پرداخت حقوق قانونی «کارگران بیکار شده» ندارد و شرط و شروط هایی را برای بیمه بیکاری مشخص کرده است.

تامین اجتماعی در نامه ای به  تاریخ اول اردیبهشت خطاب به ادارات کل بیمه استان ها پرداخت مقرری بیمه بیکاری تحت تاثیر «کرونا» را منوط به محقق شدن برخی شرط و شروط ها کرده و انگار فعلا خبری از پرداخت بیمه بیکاری به کارگران بیکار شده نیست.

در متن این نامه آمده است: «احتراما پیرو ابلاغیه شماره ۱۴۷۰/۹۸/۵۰۰۰ مورخ ۲۸/۱۲/۹۸، نظر به اینکه دستورالعمل مربوط به نحوه شناسایی بیکاران مشمول تعیین مشاغل کم خطر و پرخطر، نحوه واریز کمک هزینه بیکاری، مدت پرداخت و … در سازمان برنامه و بودجه کشور در حال تدوین بوده و پرداخت مقرری بیکاری به مشاغل متاثر از بیماری کرونا مستلزم تصویب دستورالعمل مذکور در ستاد ملی مدیریت بیماری کرونا و تخصیص اعتبار از محل منابع صندوق توسعه ملی می باشد، لذا خواهشمند است دستور فرمائید تا ابلاغ ساز و کار اجرایی مربوطه از برقراری مقرری مذکور خودداری و مراتب را به نحو مقتضی به مراجع ذیصلاح استانی منعکس نمایند. بدیهی است، به محض صدور دستورالعمل مربوطه و تخصیص اعتبار لازم، شیوه نامه اجرایی متعاقبا ارسال خواهد شد.»

این ابلاغیه سازمان تامین اجتماعی در صورتی است که این سازمان از منابع دریافتی روی حق بیمه در سال ۹۸ سه درصد را بابت تعهد پرداخت و عمل به قانون بیمه در زمان بیکاری کارگران دریافت کرده است و منوط کردن پرداخت بیمه بیکاری به تامین منابع مالی از سوی دولت، خلاف تعهدات بیمه گری و  بودجه اخذ شده از بیمه پردازان و کارگران است.

سازمان تامین اجتماعی باید توضیح دهد که حدود ۵ هزار میلیارد تومانی را که از این راه دریافت کرده، چگونه ذخیره و در چه راهی هزینه کرده است؟  چراکه اگر این منبع مالی عظیم را فقط در بانک ذخیره سازی می کرد، امروز بیش از ۷ هزار میلیارد تومان برای عمل به بیمه بیکاری در اختیار داشت، لذا شاید لازم باشد نهادهای نظارتی درباره این ابلاغیه خلاف تعهدات سازمان به بیمه گران ورود جدی داشته باشند.

چطور سازمان تامین اجتماعی، پرداخت شدن حقوق کارگرانی  که پیشتر در حقوق شان درصدی جهت بیمه بیکاری  از دریافتی های ماهانه شان کسر و اخذ می کند را منوط به دریافت اعتبار از محل صندوق توسعه ملی می داند؟

نهادهای نظارتی باید در این خصوص ورود جدی داشته باشند که چرا سازمان تامین اجتماعی از منابع دریافتی روی حق بیمه در سال ۹۸ سه درصد را بابت تعهد پرداخت و عمل به قانون بیمه در زمان بیکاری کارگران دریافت کرده است و حالا با صدور یک ابلاغیه به ادارات کل استانی تاکید بر عدم برقراری مقرری می کند، جای سئوال است؟

 سازمان تامین اجتماعی نمی داند که اگر یک کارگر حقوق آخر ماهش را نگیرد، ممکن است چه مشکلاتی در زندگی اش ایجاد شود؟

روز گذشته هم، «مهدی شکوری» مدیرکل بیمه‌شدگان سازمان تأمین اجتماعی درباره مقرری بیمه بیکاری افرادی که با شیوع ویروس کرونا بیکار شده‌اند، گفته بود که «‌تاکنون حدود ۷۹۰ هزار نفر در سامانه بیمه بیکاری وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی ثبت‌نام کرده‌اند که با پایش‌های صورت گرفته ۶۶۰ هزار نفر مشمول دریافت بیمه بیکاری در کشور هستند.  او هم با صحه گذاشتن بر ابلاغیه منتشر شده در این گزارش وعده پرداخت مقرری بیمه بیکاری ماه فروردین را در صورت تأمین اعتبار در آینده‌ای نزدیک داده است! آینده که معلوم نیست چه زمانی خواهد بود؟