به گزارش بانگ، شهردار سابق لندن که اخیرا مستاجر جدید خانه شماره ۱۰ لندن و نخست وزیر انگلیس شده است  به گویش و بیان غیرسیاسی معروف است، یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌ها در مبارزات انتخاباتی برای خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا بود که در رأی‌گیری برکسیت در ۲۳ ژوئن به اوج خود رسید.

بوریس جانسون کیست؟

بوریس جانسون با نام اصلی «الکساندر بوریس دو پِفِفل جانسون»، متولد ۱۹۶۴ در نیویورک، دارای تابعیت دوگانه آمریکایی-بریتانیایی بود که در سال ۲۰۱۶ از تابعیت آمریکایی خود صرف‌نظر کرد. اجداد جانسون ترکیبی از فرانسوی، آلمانی و ترکیه‌ای و یهودی هستند. مادر او «شارلوت جانسون وهل»، یک زن لیبرال و پدرش استنلی یک محافظه کار بود.

جانسون در ابتدا به‌عنوان یک روزنامه‌نگار ضد اتحادیه اروپا در بروکسل شناخته شد و سپس با حزب محافظه‌کار وارد سیاست شد و همزمان با حضور در یک مجموعه طنز تلویزیونی بر شهرتش افزود.
توانایی‌اش در جذب مردم با رفتار عجیب و شوخ‌طبعی‌اش به او کمک کرد مردم یک سری از رسوایی‌هایش را فراموش کنند؛ ازجمله اخراج از تیم سیاسی حزب به جرم دروغ گفتن در مورد یک رابطه‌ی عاشقانه.

اما در رویارویی با چالش‌های دیگر، به‌سرعت بر شهرتش افزوده شد که در پیروزیِ دو شهردار چپ‌گرای لندن در سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۱۲ به اوج خود رسید.
تصمیم او به سرپیچی از دیوید کامرون که برای ماندن انگلیس در اتحادیه اروپا تلاش می‌کرد، حرکت ریسکی و جسورانه‌ای بود که در صورت پیروزی گروه “ترک اتحادیه” بتواند جایگزین کامرون شود.
پس از پیروزی در رفراندوم، او یکی از گزینه‌های مطرح برای این سمت بود. اما در لحظه پیروزی زمانی که مایکل گوو به‌طور ناگهانی او را ترک کرد و خود را نامزد نخست‌وزیری اعلام کرد، جاه‌طلبی جانسون نیز به شکل غم‌انگیزی پایان یافت.
خیانت گوو که بیانگر این مسئله بود “بوریس نمی‌تواند رهبری کند”، حرکت جانسون به سمت خیابان داونینگ را قبل از شروع، پایان داد.
برنامه‌ها و نقشه‌های آینده‌اش همگی تیره‌وتار شد و برای کشاندن بریتانیا به سمت خروج از اتحادیه شدیداً مورد تمسخر قرار گرفت.
انتصابش به‌عنوان وزیر امور خارجه غیرمنتظره بود. خانم می‌در سمت قبلی خود به‌عنوان وزیر کشور، اجازه نداد جانسون به‌عنوان شهردار لندن، توپ‌های آبپاشی که از آلمان خریداری کرده بود را در انگلستان استفاده کند و به‌نوعی او را تحقیر کرد.
خانم می‌در سخنرانی آغاز رهبری‌اش در تاریخ ۳۰ ژوئن جانسون را مورد تمسخر و انتقاد قرارداد و تجربه خود در مذاکره با همتایان اروپایی را با تجربیات جانسون مقایسه کرد.
می‌با تمسخر گفت: “آخرین باری که با آلمانی‌ها معامله کرد با سه توپ آب پاش دست‌دوم برگشت. ”
با انتصاب دیوید دیویس در پست جدید وزیر امور خارجه برای خروج از اتحادیه اروپا، نقش جانسون در مذاکرات بر سر شرایط برکسیت احتمالاً بسیار محدود خواهد شد.

بااین‌حال او مجبور است به برخی از پیچیده‌ترین بحران‌های دیپلماتیک در سراسر جهان رسیدگی کند؛ از سوریه گرفته تا اوکراین.
تیم فرون رهبر مخالفان لیبرال دموکرات معتقد است: “در این زمان بسیار مهم… عجیب است که نخست‌وزیر جدید شخصی که انتخاب کرده که زندگی حرفه‌ای خود را با طنز و مسخره‌بازی ساخته است. ”

باوجودتلاش‌های اخیرش برای ارائه تصویری جدی‌تر از خود، هنوز هم ممکن است ببیند آن جوک‌های نه چندان قدیمی در کار جدیدش هم برایش مزاحمت ایجاد کنند.

او نمی‌تواند از جذابیت خود در ترکیه استفاده کند؛ کشوری که عضو ناتو و مهره‌ای کلیدی در خاورمیانه و همچنین در کنترل بحران پناهندگان در مرز‌های اروپاست. او برنده مسابقه شعر مجله “اسپکتیتور” با موضوع “رئیس‌جمهور اردوغان” شد.
این مسابقه برای اعتراض به رئیس‌جمهور ترکیه طیب اردوغان برگزار شد که تصور می‌شد از قانون کفر گویی (قانون کفرگویی یا قانون ممنوعیت توهین به مقدسات، قانونی است که آزادی بیان در خصوص توهین به مقدسات، شخصیت‌های مذهبی، مفاهیم، آداب و باور‌های مذهبی را محدود می‌کند) سوءاستفاده می‌کند تا از انتقاد‌ها علیه خود جلوگیری کند.

در اواخر دوره شهرداری، زمزمه‌های برگشت جانسون به پارلمان و خیز او برای نخست وزیری مطرح شد. او در جریان مطرح شدن همه‌پرسی برای خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، یکی از معروف‌ترین چهره‌های حزب محافظه‌کار بود که برخلاف رهبر حزب(دیوید کمرون) موافق خروج بریتانیا یا «برگزیت» بود. با رای مردم بریتانیا به خروج و شکست دیوید کمرون در حفظ انگلستان در اتحادیه، او مجبور به استعفاء شد و جای خود را به ترزا می داد. ترزا می هم در ۱۳ جولای ۲۰۱۶، بوریس جانسون را به عنوان وزیر خارجه منصوب کرد.

او که در ۱۸ آذر دو سال قبل، در فیلمی که از او انتشار یافت، عربستان را به «راه انداختن جنگ‌های نیابتی در منطقه» متهم کرده بود، دو روز بعد راهی منامه و بعد عربستان سعودی شد تا درباره تحکیم روابط فیمابین صحبت کند! بسیاری از ناظران در انگلستان این سفر را حاصل فشار نخست وزیر ترزا می بر جانسون دانسته اند تا با حضور در ریاض هم تلویحا عذرخواهی کند و هم درباره قراردادهای جدیدی نظامی مذاکره نماید.